Bakhtiar Bahrami

The global challenge has been the increase in the elderly population. To succeed in old age, it is necessary to perform recreational activities for the elderly. One of the simplest forms of entertainment is engaging in activities and interactions in the green spaces of neighboring units. Most contemporary literature has recently focused on the needs and preferences of the elderly as the main concern. The main objective of the current research is to uncover and extract concepts and issues that impact the needs and preferences of the elderly in neighborhood green spaces. The current research uses a qualitative approach Three data collection methods are employed in this research: behavioral recording, semi structured interviews, and behavior tracking. Each method's data was analyzed and interpreted separately. By using maps, behavioral data, and behavior tracking were also analyzed. Thematic analysis was utilized to analyze interview data and extract the main themes (concepts). This study involved elderly individuals who were 65 years or older and were present at nine green spaces in Sanandaj city neighborhoods. The present study shows that elderly people's preferences for the design of green spaces in their neighborhood unit are influenced by the dominant theme of walking, which is a maximum of 500 meters and should be divided into hundred-meter segments. According to the preferences of elderly people in the park, who tend to sit in the corner, it is recommended to have a distance between gender territories of at least 30 meters and no more than 100 meters, to ensure maximum visual interaction and minimal audio interaction. Our findings also showed that the elderly prefer to hang out with their peers, On the other hand, women mostly sit in the entrances and strategic places of the space in such a way that they can monitor the whole space; But the men sit around, in the corners of the spaces. Thus, based on these findings, the most recent research model will be presented.

علی‌رغم نقش مثبت فضاهای عمومی باز در رشد سالم‌تر کودکان، در غالب مجموعه‌های مسکونی ارزان‌قیمت، تامین و اجرای این فضاها معمولا در اولویت برنامه‌ریزان و مجریان نیست. گرچه غالبا این فضاها بی‌کیفیت و بدون امکانات هستند و از نظر ایده‌آل منطبق با نیازها و ترجیحات کودکان نیستند، اما بازهم کودکان در بخش‌هائی از آن‌ها حضور و فعالیت دارند. بررسی این دسته از فضاها و فعالیت‌های جاری آن از طریق فرایندهای مشارکتی می‌تواند منجر به ارائه راهکارهایی برای ارتقای کیفیت فضایی آن‌ها شود. در این چارچوب، از طریق مطالعه ادبیات و تجربیات مرتبط، شاخص‌های اولیه حضورپذیری کودکان در فضاهای عمومی باز مجموعه‌های مسکونی درقالب چهارچوب مفهومی اولیه صورت‌بندی شد. برای مطالعات میدانی، مجموعه مسکن مهر شهرک بهاران در سنندج انتخاب شد. از روش مشاهده سیستماتیک (رفتارنگاری و مصاحبه نیمه‌ساختاریافته) برای جمع‌آوری اطلاعات و از نرم‌افزارهای GIS، SPSS و Atlas.ti برای تحلیل استفاده شد. برداشتهای رفتای مجموعا 2334 ساعت از 3640 کودک و افراد مصاحبه شونده 118 نفر بودند. ضمن تایید چهارچوب مفهومی، نتایج بیانگر جزییات بیشتری به شرح زیر بودند: 1- گرچه امکانات محیطی و عناصر طبیعی بسیار کم و محدوداند، اما کودکان به روش‌های خلاقانه از آن‌ها برای فعالیت‌های بازیگوشانه بهره می‌بردند. ازاینرو، تنوع این عناصر در فضا متناسب با نیاز رده‌های سنی و جنسیت می‌تواند به حضورپذیری کودکان در این فضاها کمک کند. 2- احساس عدم ایمنی و امنیت ناشی از حضور اتومبیل‌ها و تردد غریبه‌ها، از عوامل معنادار برای کاهش حضورپذیری کودکان بود. در مقابل، حضور دوستان و وجود واحدهای تجاری خرد در فضا از عوامل موثر بر افزایش حضورپذیری کودکان بودند. تحلیل‌ها نشان دادند که درنظرگرفتن چند نکته در طراحی می‌تواند در بهبود کیفیت و کمیت حضور کودکان موثر باشد، مهم‌ترین آن‌ها عبارت‌اند از: 1- ایجاد فضاهای پیاده‌مدار؛ 2- بخش‌بندی فضا به چندین قرارگاه‌ها که بدون جداسازی اجتماعی، متناسب رده‌های سنی و جنسیتی‌اند؛ 3- استفاده از عناصر طبیعی قابل لمس در تعریف و بخش‌بندی فضایی. در نهایت، الگوهای طراحی براساس یافته‌ها ارائه شد.

Today, a significant number of children live in residential complexes that pay little attention to nature and greenery, as well as children's needs; Therefore, the purpose of this study is to find components and patterns that can be used to increase the child's relationship with nature in residential complexes. Reviewing psychological factors, biophilic design, and physical design factors lead us to the conceptual framework (the model), including four following main factors: "environmental attractiveness (sensory richness)," "interactivity," "safety and security," and "flexibility." To test our model, we designed the questionnaire and distributed it among children and their parents living in the residential complexes and apartments in Sanandaj. The research participants were 441 children (278 girls and 163 boys, 6-12 years) and 567 parents (417 mothers & 150 fathers). Finally, the study of causal relationships through structural equation modeling showed that from the children's point of view, the components of environmental attractiveness (sensory richness), interactivity, safety and security, and flexibility are significant and influential factors in the increasing of children's relationship with nature, respectively. However, in parents' view, the component of flexibility has been identified as more effective than safety and security.

Since many mental disorders and illnesses are somehow related to childhood, paying attention to children's mental health is essential. Generally, research shows that urban green spaces effectively promote human mental health, especially the health and development of children. Also, children's participation in urban green spaces' design increases the efficiency of these spaces. Thus, this study examines the components that promote children's mental health in neighborhood green spaces. To review the latest related studies, the keywords health, mental health, well-being, urban green space, park, children, and adolescents were searched in Pubmed, Elsevier, Sage Journals, Springer Link, Taylor, and Francis Online MDPI databases. By reviewing the titles of the articles, their abstracts, and full text in each stage, the final list of indicators for promoting children's mental health was obtained. First, a conceptual framework in the three main themes of the quality of the environment, affordances, accessibility, and 12 categories and 32 was formulated. Next, nine Sanandaj parks were selected to study children's behavior and assess their preferences for urban green spaces. In the first stage, a checklist of their behavior was obtained only by observing the behaviors of children in the pilot parks. The second stage of behavior mapping took place on nine successive days and during the peak hours of children's use of the park (4 to 7 pm). Due to the prevalence of the COVID-19 pandemic, 11 children were interviewed simultaneously. Children were asked to express their needs and preferences about the spatial features of the park that make them feel good. The results of behavioral mapping were displayed in the form of GIS maps, and the data obtained from the interview were coded into new categories after coding using MAXQDA 2020 software. The results added one theme, five categories, and 33 new codes to the previous category (conceptual framework). The analysis of these data showed that the places children choose to perform their behaviors depend on the amount of good mood they receive from that space, phenomena, and characteristics. For example, addicts in hidden spaces and the park and adult cigarette smoke can harm children and negatively affect their well-being. Also, the sound of birds and running water and the existence of linear and legible paths when walking cause a sense of satisfaction in them. Hence, prioritizing children's needs in designing and adopting participatory methods can be effective in increasing the mental health of children and their greater use of green spaces. Finally, the cases reported in the interviews and the behaviors of the children that had the maximum frequency overlapped with the conceptual framework designed using Sketchup 2020 and Lumion 8.5 software. Such as children talking space around green gardens, playgrounds with animals, and play equipment for different age groups.

پایداری یک مفهوم انسان مبنا است و به او یادآوری می کند که دستکم برای بقای خود و نسل های آینده، باید به فرآیند های اکولوژیکی احترام بگذارد. اندام های طبیعی درون یک شهر(مانند رودخانه و تپه)، اجزای مهمی از ساختار و فرایند اکولوژیکی آن شهر هستند. با توجه به اینکه آن ها همواره درمواجه با مداخلات و ادراکات انسانی هستند ، می توان در چارچوب ارزیابی منظر اکولوژیک آن ها علاوه بر فرایندهای اکولوژیک مداخلات انسانی و ترجیحات بصری مردم را لحاظ کرد. در این راستا، این پژوهش متمرکز بر شهر تپه ماهوری سنندج است. بر اساس اسناد بالادست (طرح ویژه ساماندهی تپه های سنندج) 27 تپه در محدوه قانونی سنندج دارای ظرفیت ویژه برای خلق فضاهای سبز عمومی با رویکرد اکولوژیک دارند. برای مطالعه دقیق تر، چهار تپه مهم (توس نوذر، نیشتمان، دیدگاه و ملت) از میان تپه های مذکور برای ارزیابی وضعیت اکولوژیکی انتخاب شد. در بخش مبانی نظری و امرور ادبیات و تجربیات، روش های عمومی ارزیابی منظر اکولوژیک در یک چارچوب واحد (کمی و کیفی) تبیین شد. سپس برای رسیدن به یک روش ویژه برای سنندج، پس از محاسبه شاخص های اکولوژیک در سه سطح لکه، کلاس و منظر، توسط نرم افزار 2. 4 Fragstats، 12 شاخص اصلی به کمک روش تحلیل مولفه های اصلی نهایی شدند و وضعیت اکولوژیکی تپه های هدف از دو جهت بررسی شد. نخست، تغییرات اجزای منظر آن ها در بازه زمانی 16 ساله (1383-1399) با روش شی گرا معطوف به تصاویر گوگل ارث مطالعه شد. دوم، با کمک همین شاخص ها تفسیر مکانی – زمانی صورت گرفت. علاوه بر این، با استفاده از پرسش نامه تصویری و تحلیل همبستگی واریانس، میزان همبستگی و توجیه پذیری شاخص های اصلی و مفاهیم متناظر از دیدگاه مردم هم بررسی شد. نتایج کلی به شرح زیر است: حذف مراتع و گونه های بوته ایی درکنار آتش سوزی وخشکسالی های اخیر و همچنین افزایش ساخت و سازهای بی برنامه و احداث معابر ماشین رو، جریان های اکولوژیک این چهار تپه را با تهدید جدی مواجه کرده است. ساده تر شدن درعین همگنی اجزای منظر به ویژه در تپه توس نوذر نشان از فاصله گرفتن اجزای طبیعی از حالت بکر خود دارد و کاهش پیوستگی به ویژه در سه تپه ملت، نیشتمان و دیدگاه بیانگر حرکت به سمت تکه تکه شدن مناظر طبیعی در آن هاست. همچنین نتایج نشان دادند که از میان 12 شاخص اکولوژیک، شاخص های CONTIG و FRAC (پیچیدگی و پیوستگی) می توانند بهترین نماینده برای مطالعه همزمان (یکپارچه) ارزیابی بصری کاربران (کیفی) و نتایج اکولوژیک (کمی) باشد. درنهایت با استفاده از معادله رگرسیون خطی وضعیت اکولوژیکی تپه های هدف در پنج بازه (منظر تخریب شده، شکننده، ضعیف، متوسط و خوب) مدل و به کمک نرم افزار 10. 8 Gis توصیف شد. در بخش طراحی، نخست در مقیاس کلان، نتایج به دست آمده پیشین به راهبردهای طراحی ترجمه شدند، سپس در مقیاس خردتر، به کمک این راهبردها به طراحی شهری و منظر تپه توس نوذر پرداخته شد.

This study was formed by examining definitions, theories, and physical conditions for plays, to provide a proper context for children's activities and play patterns. The purpose of this study was to express the relationship between environmental characteristics, behavior, and play activity of children. Play, as an essential phenomenon of the child development process, should be considered as a necessity in the design of children's spaces. Also, the extracted structural patterns and spatial organization from examining several cases of kindergarten are shown. The research method to collect data is a qualitative method through multi-source and semi-in-depth interviewing, observation, behavior recording, and drawing collection. The statistical society selected for the research is based on the process of reaching the saturation level in the responses, which included interviews with 33 teachers and 28 parents and collecting paintings from 30 children. The data obtained from the interviews and the analysis of the paintings were categorized into conceptual codes. After integrating conceptual codes, appropriate architectural design guidelines have been provided for each conceptual code that has been validated by architectural and psychological experts. The results show that spatial organization, spatial layout, diversity, and quality of architectural elements and the use of landscape elements influence the design of a suitable environment for a child's play. Pay attention to these elements and features for designing indoor and outdoor kindergarten. The needs of the child's psychology and the standards of the child's environment shape the child's play patterns in kindergartens. This study was shaped according to the views of teachers, parents, and children to create a suitable environment for activity and play in kindergarten. Using the results of this research in designing kindergarten and observing the behavior of children in this new environment can be considered to determine the validity of these results and for future research.

کودکی در معنای عام (زیر 18 سال)، بازه ای از زندگی انسان است که نیازهای فیزیکی، اجتماعی، هیجانی، شناختی و زبانی خاص خود را دارد. دوره ی میانی کودکی، نقش موثری در سلامت، یادگیری و رشد هیجانی- اجتماعی، فیزیکی و شناختی افراد دارد. این دوره از زندگی کودکان مصادف با رفتن به دوره ی اول ابتدایی است. این پژوهش بر آن است که با مشارکت دادن کودکان ، برخی از نیازهای مرتبط با فضای آموزشی را فهم و تحلیل کند و درنهایت براساس آن ها یک مدرسه ای پاسخگو طراحی شود. دراین چارچوب و ضمن رعایت ملاحظات اخلاقی (بیانیه هلسینکی، راهنمای اریک و اخذ مجوزهای لازم) از میان مدارس ابتدایی دوره اول در شهرستان مریوان، دو مدرسه به صورت تصادفی انتخاب شدند. با 180 کودک در هر سه پایه، بحث و گفتگوی عمیق صورت گرفت. تمامی بحث ها ضبط و بعد به متن تبدیل شد. با توجه به اینکه نتیجه مصاحبه ها از الگوی خاصی برخوردار بود، متن ها پس از کدگذاری، به صورت کمی هم توصیف شدند. نتایج تحقیق نشان می‎ دهد کودکان بسیاری از نیازهای خود را در دو فضای حیاط و کلاس دنبال می کنند. حیاط از نظر 82 درصد کودکان برای نیازهای فیزیکی انتخاب شد. جالب اینکه برای نیازهای اجتماعی حیاط از دید 40 درصد کودکان و کلاس از دید 59 درصد آن ها می تواند پاسخگو باشد. درحالی که برای نیازهای هیجانی، 43 درصد کودکان، حیاط و نزدیک به 54 درصد، کلاس را انتخاب کردند. درکنار این دو فضا، قرارگاه های دیگری توسط کودکان معرفی شدند. این نشان می دهد فضاهای مختلف می توانند برای نیازهای مختلف تاثیرات خود را داشته باشند. به عنوان مثال حیاط تنها جایی برای بازی نیست و می تواند یک فضای یادگیری خاص باشد. درنهایت راه حل ها با ادبیات موضوع مقایسه شد و در طراحی فضاهای ترجیحی کودکان به کار رفتند.

The hospital environment is not only functional but also entirely psychological. Modifying the social and physical environment of patients in the hospital may lead to a positive effect on patient outcomes. Moreover, the appropriate design of hospital environments can reduce the length of hospital stay and improve their recovery. Hospitalization is stressful in most children and adolescents, but hospital architecture can be recognized as a factor in reducing or increasing stress. Accordingly, the present study aimed to identify the environmental factors reducing children's stress in the hospital setting. So, the research questions are as follows: (1) the relationship between children's preferences and needs in hospital design and a happy and stress-free environment; (2) Those factors that reduce stress and bring happiness to patients in the hospital environment. In this study, by considering the content of the research aims and questions and reviewing theories and the literature of research and global experiences, the questionnaire technique was employed for further research. After data distribution and collection, the findings were analyzed and interpreted. The results of the studies indicate that the environmental and physical factors have a significant impact on reducing children's stress in the hospital environment, and at the same time, paying attention to the attractiveness, readability, and simplicity of functional spaces for them.

The presence of autistic children in mainstream schools has significant consequences for them, so the need to provide educational spaces for these children is increasingly felt. The fact is that the education of these children depends a great deal on the environment, therapist, and their families. The purpose of this study was to identify the characteristics and behaviors of these children to achieve the ideal physical environment for them. An environment that is capable of devoting a great deal of time to a child's life and can alleviate some of the stress on parents. A space that can prepare these people for a quality, independent life. The primary purpose of this study is to design educational space appropriate to the characteristics of non-acceptance of change in these individuals so that they can be educated along with the necessary relaxation. To conduct this research, first, by studying the library, characteristics, and behaviors of these children, case studies and environmental research were done. Field observations were then conducted at several schools, and interviews with school teachers, parents, and school officials were done, and reports were prepared. Then, using their results and studies, four categories of questionnaires were designed for parents, educators, professionals, and individuals with mild autism spectrum. The questionnaires were distributed to the audience, both online and in person. The results of these questionnaires were analyzed by descriptive and inferential analysis. The results showed that people with autism are sensitive to environmental changes and cause them to be disturbed. Their habits and sensitivities can also be gradually adjusted over time. The physical properties of the environment such as light and color, visual permeability, dimensions and size, flexibility, and layout of the table and chairs were investigated, and among these features, light, and color, dimensions and size and visual permeability were prioritized. Another result of this study was that these people are used to the environment, and their sensitivity to different spaces and situations is not the same. These people need to have a large schoolyard, but more important are the seating areas and play areas.

The needs of employees for daylight as a factor in the physical and psychological characteristics of the employees are influential, and it attempts to examine it from a wide range of dimensions. The arrangement of furniture in an office environment with any spatial system (open, closed, or combined) is a topic that is related to the use of daylight. The position of people sitting towards the window may affect the subjective and visual perception of brightness and even their visual performance. The focus of the research is on three positions setting towards the window as a typical opening in the office building to enter the daylight. To conduct the present study, 60 employees at a building office in Sanandaj collaborated with the researcher. Visual and lighting assessments, visual performance, and physical measurements were evaluated for each participant in three positions, facing the window and by the window, and back to the window. Thus, each employee is measured three times, in three different situations, answers the questionnaire, the measurement is done, and the visual performance test is completed. The result shows that the subjective and visual perception of individuals in the following conditions is not the same: (a) the visual perception of the room and the desk; (b) the perception of its proportion to the brightness and the feeling of comfort resulting from it; (c) the perception of individuals from the gazing and shadow; (d) their overall satisfaction of room lighting in different situations. Overall, the two particular positions achieve higher scores, including by the window and facing the window. The visual performance of people was reduced in the position behind the window. Choosing the position near the window and using shading equipment to prevent the problem of discomfort glare, designing the workplaces so that they are neither cell nor open plan. Locating the entrance correctly, the window, and maintaining visibility while choosing the position near the window for the employees are the solutions presented in the design for the qualitative benefit of daylight.

On the one hand, one of the human’s needs is welfare, which entertainment and recreation fulfill it. On the other hand, modern human, to save time, tends to respond to his needs in a complex. The design of a recreational, commercial complex can help people to shop, recreate, relax, eat, drink, etc. in one place. This study, in addition to the design of a shopping mall which contains a recreational and entertainment space, examines the relationship between purchase and entertainment in commercial centers. The research methodology is a combination method in which qualitative and quantitative data using tools such as statistical analysis, questionnaire, and interview collectors has been analyzed. The research process is as follows: (1) at the beginning, the statistical community was considered all users of 3 commercial complexes in Shiraz. Finally, two commercial complexes have been removed, and research continued in the Shiraz Persian Gulf commercial complex. (2) After finalizing the questionnaire and its validity and reliability test, 370 questionnaires were distributed in the commercial complex, and 364 complete questionnaires were collected. (3) The data from the questionnaires were analyzed by SPSS software. In the present study, the entertainment spaces are which people use them freely, such as couches, green spaces, watercourses and etc. However, in previous studies, the spatial areas surveyed included playgrounds, coffee shops, restaurants, etc. In this study, these spaces were considered as commercial units. The results show that the entertainment spaces do not have a particular effect on customers’ motivation to purchase or increase it. The entertainment spaces should be increased to a great deal.

The present study investigates the relationship between the spatial configuration of residential complexes and their residents' sense of safety. The ultimate goal is to propose socio-spatial features for designing residential complexes that increase the sense. For this purpose, the research process is organized in three phases. First, the conceptual framework was formulated based on theories, built cases, and CPTED principles. Second, data were collected through systematic field observation and a questionnaire (50 housing units in Sepehr-e-Abidar residential complex). The last phases included data analysis, developing the conceptual framework, and logical interpretation of the findings. Finally, regression analysis showed a significant association between public spaces' physical characteristics (semi-private, semi-public, and public) and the residents' sense of safety. It can also be concluded that by creating socio-spatial considerations in these hierarchical spaces, the sense of safety can be increased.

مشکلات زیست محیطی اخیر نشان می دهند که بسیاری از تهدیدهای روبروی پایداری محیط زیست، ریشه در رفتار انسانی دارند. بخش عمده ی این مشکلات، به دلیل نبودن آگاهی های لازم در زمینه ی مسائل زیست محیطی است. از آن جایی که نگرش ها و تعهدات زیست محیطی در سنین پایین شکل می گیرند، کودکان نقش مهمی در زمینه ی محیط زیست خواهند داشت. بنابراین آموزش محیط زیست و شناساندن الگوهای رفتاری دوستدار محیط زیست به کودکان، از طریق تقویت ارتباط بین آن ها و طبیعت گام بسیار مهمی در راستای رسیدن به پایداری محیطی بلند مدت در آینده خواهد بود. این پژوهش بررسی می کند که چطور آموزش زیست محیطی از طریق طراحی معماری می تواند به ارتقاء توانایی های شناختی، عاطفی و ارزشی در کودکان کمک کند. به نظر می رسد این ارتقاء باعث تشویق کودکان به انجام رفتار دوستدار محیط زیست در آینده می گردد. با در نظر گرفتن «شیوه های مختلف تجربه ی طبیعت» و «مدل های یادگیری کودکان»، نقش معماری در ایجاد ارتباط بین کودک و طبیعت مورد بررسی قرار گرفت. سپس رفتارهای کودکان در طبیعت با استفاده از مشاهدات میدانی و انجام تحقیق با کودکان (تهیه ی روزنامه ی دیواری توسط خود بچه ها، و توزیع و جمع آوری پرسشنامه ی تصویری در بین آن ها) مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. شرکت کنندگان تحقیق، تعداد 202 کودک (109 دختر و 93 پسر) در سنین 8 الی 12 سال در مرحله ی اول (روزنامه ی دیواری) و تعداد 60 کودک (33 دختر و 27 پسر) در سنین 7 الی 12 سال در مرحله ی دوم (پرسشنامه ی تصویری) بود. از کودکان خواسته شد تا احساسات، تجربیات و خواسته های خود را هنگام شرکت در یک اردوی تفریحی به دریا؛ در قالب یک روزنامه ی دیواری به تصویر کشیده و نظرات خود را در کنار تصاویر بنویسند. تصاویر، بر اساس رفتارهای کودکان در ارتباط با هفت استراتژی طراحی به دست آمده از مطالعات انجام شده تحلیل شدند و به کمک نرم افزار اکسل از لحاظ آماری مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان می دهند که 46 رفتار وجود دارند که کودکان علاقمند به انجام آن ها در طبیعت هستند. در این مرحله، از برخی رفتارهای دارای فراوانی بیشتر، مصداق های طراحی تهیه و به کمک پرسشنامه ی تصویری از کودکان نظرسنجی شد. نمونه های دارای فراوانی بالا در طراحی به کار گرفته شدند. در این مرحله، از برخی رفتارهای دارای فراوانی بیشتر، مصداق های طراحی تهیه و به ک

This research started with critical theories of anti-memorials. Anti-memorials believe that memorial constructs lose their meaning through time and after decades they seem old-fashioned and somehow nonsense. Therefore this research has investigated Anti-memorials critical approaches in place-meaning point of view, in Sardasht chemical attack memorial museum as a case-study. Based on an investigation of previous literature and field studies of the case-study, research conceptual framework was formed. Research framework, includes two poles (physical setting and social setting) and three processes (continuity, valuation and change) which contribute to memorial’s place-meaning production and reproduction. In the next step, architectural design was developed based on research conceptual framework, simulated in computer and then after, it was shown to users to assess it. Results of Statistical analysis of 268 visual-structured questionnaires verified research conceptual framework. In other words, all two poles and three processes predicted memorial’s place-meaning production and reproduction. To be specific, “physical setting” was more effective in place-meaning production and reproduction than “social setting”, and “valuation” process was more effective than “change” and “continuity” respectively. What makes results stand out is their support for anti-memorial’s theories.

Recent environment's situation shows that many of threat to environmental sustainability, are rooted in human behavior. The main part of these problems are due to lack of awareness on environmental issues among the people. Since the environmental attitudes and commitments form at an early age, children will have an important role in the field of environment. Therefore, environmental education and identification of the pro-environmental behavior to children, will be a major step towards achieving long-term environmental sustainability in the future through strengthening the link between children and nature. This research explores how environmental education through architectural design can help children promote their cognitive, affective, and evaluative abilities. It seems that this development can encourage children to do pro-environmental behavior in the future. Taking into account "different ways of experiencing nature" and "children's learning models", the role of architecture in establishing a relationship between the child and nature was investigated. Then, children's behaviors in nature was studied and analyzed by using field observations and doing research with children (preparing a wall paper by the children themselves, and distributing and collecting a visual questionnaire among them). The participants of the study was 202 children (109 girls and 93 boys) aged 8-12 in the first stage (wall paper) and 60 children (33 girls and 27 boys) aged 7-12 years old in the second stage for visual questionnaire. They were asked to ‘imagine themselves doing what they want and like in the nature (seaside), and depict it with drawings of themselves and/or gather related pictures and also write about them. Drawings were analyzed based on children's behaviors related to seven strategies have been reached from the studies, and were statistically investigated using Excel. Results indicate that there are 46 behaviors that children like to do in the nature. In this level, some design samples were prepared and done by children through visual questionnaire. The samples with high frequency were used in designing. At the other level, the relationship between 46 behaviors were analyzed through data mining and some behavioral groups were made. Finally, appropriate design strategies and guidelines based on the results, were developed to enhance the cognitive, effective, and evaluative ability of children through communication with nature.

احساس دلبستگی به مکان عالی ترین مرتبه از ارتباط انسان و مکان است. شکل گیری حس دلبستگی به مکان مختص به مقیاس خاصی در طراحی فضا نیست و در کل فضای زندگی انسان از مقیاس خرد تا کلان قلبل بررسی است. پزوهش حاضر در جست و جوی تاثیر کیفیت محیط کار بر حس دلبستگی مکان است و بر دو هدف اصلی تمرکز کرده است: - کشف رابطه بین الگوی پلان باز و بسته و مقیاس دلبستگی به مکان؛ - مقایسه تاثیر ویژگی های فیزیکی و روانشناختی بر دلبستگی به مکان کار. هدف نهایی این پژوهش پیشنهاد کیفیاتی در فضای کار است که مهجر به شکل گیری و افزایش حس دلبستگی به مکان کار می گردد.

پایان نامه حاضر به مطالعه ی مجتمع های مسکونی و بر اساس نتایج این مطالعات ، به بازطراحی مجتمع مسکونی 266 واحدی آمانیه پرداخته است. رویکرد این بازطراحی همسازی سازمان فضایی و عوارض طبیعی زمین است. نتایج و بحث های انجام گرفته در حیطه این حوزه ها ، مبانی نظری، تعیین چگونگی روند طراحی و در نهایت چهارچوب طرح را به صورت کلی تعیین کرده است. فرضیه های پروژه حاضر را به اختصار می توان چنین ذکر کرد که: 1.می توان با بهره گیری از پتانسیل های طبیعی سایت با تاویلی جدید به بیشتر نیازهای ساکنین پاسخ گفت؛ 2. مکان های تجمعی می توانند تاثیر بسزایی بر بالا بردن سطح کیفی محیط های بازمجتمع های مسکونی داشته باشد؛ 3.بهره گیری از ساخت و ساز به شیوه پلکانی و با الگو برداری از سکونتگاه های سنتی مناطق کورد نشین می تواند در رسیدن به الگویی متناسب برای محیطی پاسخده مناسب باشد.اثبات این فرضیه ها و چگونگی استفاده از آن ها و تاثیرشان بر روی طرح نهایی هدف غایی رساله است. روش استفاده شده در تحقیقات، حیطه ی وسیعی از مطالعات میدانی، ابزارها و مطالعات مبتنی بر شواهد عینی، مصاحبه های عمیق و بهره گیری از قابلیت های علوم دیگر را در بر می گیرد.در این بین استفاده از روش وی.پی.اس جهت تطبیق یافته های طراحی و خواسته های کاربران و پیشبرد با کیفیت کارو رسیدن به نتایج صحیح تر و قابل استنادتر بسیار موثر بوده است. در نهایت، طرح نهایی معماری بر اساس این مطالعات و به منظور ارتقای کیفیت محیط های مسکونی به وسیله بهره وری از پتانسیل های طبیعی زمین های شیبدار و استفاده از الگوهای ساخت و ساز در سکونتگاه های روستایی دارای ساختار پلکانی و نیز ایده های طراحی منحصر به فرد طراح ارائه گردیده است.

به طور کلی محیط ها، هنگامی می توانند بیشترین مطلوبیت را برای برای مخاطبانشان در بر داشته باشند، که انتظارات آنان را در ابعاد مختلف؛ قابلیت های کالبدی، قابلیت های معنایی و قابلیت های فعالیتی برآورده سازند. چنانچه هریک از این عوامل، در عرصه محیط زندگی یک فرد، فاقد کیفیات مطلوب باشند و یا با ادراک کاربران و توانش او هم سنخ نباشند، بر احساس و ادراک وی از فضا و در نتیجه بر سطح رضایتمندی او از مکان تاثیرگذار خواهد بود. بر همین اساس، پژوهش حاضر در پی پاسخ دادن به این سوال است که؛ با توجه به ادراک کاربران از محیط، چه مولفه ها و معیارهایی، بیشترین تاثیر را در ارتقاء قابلیت های محیطی دارا می باشند و عملکرد های مد نظر طراح «افزایش تعاملات اجتماعی، ارتقاء ماندگاری در فضا، ارائه تجربه ای لذت بخش و ایجاد سرزندگی درکاربران» در محیط را ارتقاء می بخشند؟ پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و توسعه ای بوده و از روش آمیخته «کمی و کیفی» و نرم افزار spss در تحلیل داده های کمی و تکنیک swot جهت جمع بندی نتایج کیفی پژوهش استفاده شده است. در این راستا جامعه آماری پژوهش شامل شهروندان 15-64 ساله شهر همدان می باشد. داده ها از طریق پرسش نامه، مطالعه اسناد، مصاحبه، مشاهده و عکس برداری گردآوری شد. روش تجزیه و تحلیل داده ها در بخش کیفی از طریق تحلیل و در بخش کمی از آزمون f و آزمون t دونمونه ای مستقل در تعیین سطح هرکدام از مولفه ها استفاده شده است. همچنین برای بررسی رابطه معنا داری مولفه ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه جهت تعیین کنندگی مولفه های وابسته ارتقاء کیفیت مکان، به ارزیابی هرکدام پرداخته شده است. نتایج حاصله بیانگر آن می باشد که؛ در مجموع اکثر کاربران هر سه مجموعه مورد مطالعه مطلوبیت قابلیت های حوزه فراگیر را در حد زیاد ، قابلیت های حوزه بلافصل را در حد متوسط و قابلیت های حوزه مداخله مستقیم را در حد متوسط و زیاد ارزیابی نموده اند. همچنین بر اساس نتایج حاصل از تحلیل های رگرسیونی متغیر های «سازگاری و انطباق» و«گوناگونی و تنوع» به ترتیب بیشترین تاثیر را در «میزان ماندگاری کاربران» و متغیرهای «سازگاری و انطباق»، «مولفه های حسی محیط»، «احساس امنیت»، «حمایت ساختار از رفتارهای جمعی»، «گوناگونی و تنوع»، «سیرکولاسیون حرکتی» و «نفوذ پذیری» به ترتیب بیشترین تاثیر را در «تجربه

پایان نامه ی حاضر، به مطالعه ی دانشکده های معماری و شهرسازی و موضوعات مرتبط با آن، طبق رویکرد مطرح شده می-پردازد و بر اساس نتایج این مطالعات، به طراحی دانشکده ی معماری و شهرسازی دانشگاه هنر اسلامی تبریز پرداخته می-شود. رویکرد این طراحی، ارتقا کیفیت محیط های آموزشی به وسیله ی بهبود مکان های اجتماع پذیر و مطالعات معماری ایرانی-اسلامی است. برای نیل به اهداف پژوهشی اصلی، که هدف عمومی رساله های کارشناسی ارشد انجام پژوهش های مرتبط با موضوع طراحی است، پنج حوزه ی پژوهشی کلی مطرح گردیده است: الف- بررسی سیر تحول تاریخی مدارس در معماری ایرانی-اسلامی با بررسی دقیق کرونولوژی مدارس آذربایجان؛ ب- مستند سازی، مدل سازی و پیش بینی الگوی سازه ای عناصر معماری ایرانی-اسلامی؛ ج- مطالعات روان شناسی محیطی در مورد مکان های اجتماع پذیر دانشکده ها و دلبستگی مکانی کاربران؛ د- تاثیر متدهای جدید آموزش معماری بر کیفیت فضاهای دانشکده های معماری و شهر سازی؛ ه- ابزارهای جدید پیش بینی فاکتورهای موثر بر طراحی به منظور بهبود روند طراحی. مشخص است که اهداف رساله در گرو پاسخ های صحیح و روش مند به این پژوهش هاست. نتایج و بحث های انجام گرفته در رساله در حیطه ی این حوزه ها، مبانی نظری طراحی، تعیین چگونگی روند طراحی و در نهایت چهارچوب طرح را به صورت علمی و مستدل تعیین کرده است. فرضیه های پروژه ی حاضر را به اختصار می توان چنین ذکر کرد که: 1. می توان با بهره گیری از شاخص های فضاهای میراثی ارزشمند و الگوهای معماری سنتی مدارس به یک تاویل جدید و طرحی بدیع در معماری مدارس معماری دست یافت؛ 2. مکان های تجمعی، تاثیر مثبتی بر افزایش کیفیت محیط های آموزشی و دانشکده ها دارند؛ 3. ارتقا کیفیت مکان-های اجتماع پذیر بر اساس مطالعات معماری ایرانی-اسلامی بر میزان دلبستگی مکانی دانشجویان موثر است؛ 4. تغییر آتلیه-های معماری به استدیوهای معماری موجب ایجاد گونه ای جدید و موفق از طراحی در محیط های آموزشی می شود. اثبات این فرضیه ها و چگونگی استفاده از آن ها و تاثیرشان بر روی طرح نهایی هدف غایی رساله می باشد. بدلیل گستردگی پژوهش های انجام گرفته، روش های سیستماتیک و پیشرفته ی مورد نیاز برای هر حوزه به اقتضای علوم مرتبط با آن حوزه ذکر شده است. متدولوژی تحقیق ها، حیطه ی وسیعی از مطالعات میدانی، ابزارها و مطالعات مبتنی بر شواهد عینی، تحلی

این پژوهش روی طراحی مرکز خرید و فضای تجاری در خیابان کاشیکاری کرمانشاه تمرکز دارد، و در پی آن است که با شناسایی نیازهای کاربران فضا، تاثیر فضاهای خرید موجود را بر روی اجتماع پذیری و پیاده مداری کاربران مورد بررسی قرار داده، و سپس به ارائه پیشنهاداتی در جهت ارتقای این دو مولفه در فضاهای تجاری این شهر بپردازد. این تحقیق ابتدا با روشی پدیدار شناسانه و با نگاهی کیفی، به بررسی تجربه زیسته افراد در محیط مورد مطالعه می- پردازد. در این مرحله از تکنیک های روش تحقیق کیفی، همچون مشاهده، مصاحبه متمرکز، پرسش نامه و شمارش افراد استفاده می شود. در ادامه، جهت ارائهی نتایج منطقی، مستدل و قابل تعمیم، داده های به دست آمده مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار می گیرند. مسئله پژوهش و طراحی را میتوان با طرح سوالات زیر مطرح نمود: پرسش اول (کلی): چه نوع از سازمان دهی فضایی در فضاهای تجاری می تواند به سطح و کیفیت بالاتری از پیاده روی، پرسه زنی و تعاملات اجتماعی، میان کاربران متنوع فضا کمک نماید؟ پرسش دوم (جزیی): برای طراحی چنین مرکز خریدی در کرمانشاه، کدام یک از سازمان دهی های دسته بندی شده در پرسش اول می تواند جوابگو باشد؟ در این رساله ابتدا به بررسی نحوه شکل گیری مراکز تجاری و علل ظهور آن پرداخته شده، و ادبیات و نظریه های محققین مختلف را در حوزه خرید بررسی میشود. سپس با شناسایی تیپولوژی کاربران مراکز خرید، رفتارهای هریک از گروه ها مورد بررسی قرار خواهد گرفت . در فصل های بعدی به ضوابط و نمونه های موردی پرداخته و سپس نتایج حاصله که شامل اهمیت خوانایی، سیرکولاسیون، ویترینها، ویژگیهای فضا و ... است را به عنوان احکام طراحی مطرح می گردد.

امروزه با افزایش سرعت تغییرات و تحولات پدیده های مختلف؛ شیوه زندگی، تفکرات و نیاز های مردم نیز در حال تغییر است. از آنجا که سمت و سوی زندگی مردم متناسب با شرایط امروز در حال انزوای بیشتر می باشد، نگاه به زندگی جمعی مردم مستلزم تأمل بیشتری است. نیاز مردم به مکان هایی جهت تعاملات اجتماعی و رفع نیازهای روانی به یکی از ملزومات زندگی شهری تبدیل شده است. فضاهای عمومی دارای نقشی اساسی از بعد عملکردی و کالبدی در توسعه و برنامه ریزی شهری در رفع نیازهای انسانی دارند. بسیاری از نظریه پردازان شهری آن را به عنوان یکی از اجزای اصلی یک سیستم شهری مناسب می دانند، زیرا در کنار نقش کارکردی خود با تعاملات قوی اجتماعی باعث افزایش حس اجتماع می شود. اگر چه امروزه با غفلت از آنها در فرایند برنامه ریزی شهری، در حال از دست دادن اهمیت خود هستند و دسترسی و استفاده از این فضاها کاهش یافته است. به منظور پویایی بیشتر این فضاها در جهت برآورده ساختن نیاز مردم باید به رفتارهای شکل-دهنده ی این فضاها توجه کرد و آنها را مورد بررسی قرار داد. از آنجایی که کارایی فضاهای شهری به دلیل عدم انطباق نیازها با فرم فضا در سطح پایینی می باشند این امر لزوم توجه به برنامه ی اصولی و مبتنی بر رفتار مردم را می طلبد. پارک حاشیه شهید چمران به عنوان بزرگ ترین پارک حاشیه کشور(به طول تقریبی 4 کیلومتر ) در شمال شهر شیراز در جوار باغ های قصرالدشت به عنوان نمونه مطالعاتی انتخاب شد. این پارک با قرار گیری در امتداد رودخانه فصلی شهر به عنوان یکی از نشانه های شناخته شده شهر است که با وجود عملکردهای فراشهری در آن، انسان ها با فرهنگ ها و عقاید مختلف در آن حضور می یابند. بنابراین در درک نقش رفتار و یافتن معیارهای مهم و تأثیر گذار بر فضا بسیار مفید است. در این پژوهش پس از جمع آوری مبانی نظری و رسیدن به شاخص های تأثیر گذار رفتار بر فضا، به تحلیل جز به جز فضا در راستای اهداف پایان نامه پرداخته شد. هدف شناسایی محرک ها و تقویت کننده های رفتاری در قالب نیازها و قابلیت های محیطی و تعیین اصول برنامه ریزانه با نگرش رفتاری بود. علاوه بر تحلیل کیفی به تحلیل کمی شاخص ها با استفاده از پرسشنامه و از طریق ابزار Spss پرداخته شد. نتیجه این تحلیل ها تأثیر مستقیم رفتار بر فضا و فضا بر رفتار را نشان داد به گونه ای که نیازها نتیجه ی تأثیر رفتار بر فضا ا